Κατερίνα Κυρμιζή, η Παραμυθένια μας επέστρεψε με πέντε ολοκαίνουργια
τραγούδια και αντίστοιχα βίντεο κλιπ. Το αιώνιο κορίτσι με την σπάνια
φωνή επέστρεψε άλλη μια φορά να μας εξιστορήσει τους Κάκτους της καρδιάς
της. Η ξεχωριστή τραγουδοποιός που δε συμμορφώθηκε ποτέ τα πρότυπα της
αγοράς, υπάρχει διακριτικά στην μουσική σκηνή εδώ και 22 χρόνια κάνοντας
πάντα αυτό που λέει η καρδιά της.
-Μιλήστε μας για το ξεκίνημα σας. Τι θυμάστε;
-Το φόβο μου, αισθανόμουν πως παρουσιαζόμουν στον κόσμο γυμνή. Τα τραγούδια που περιείχε ο πρώτος μου δίσκος, το Κοντσέρτο για σοκολάτα και τριαντάφυλλα, τα έγραψα όταν ήμουν μόλις 19 χρόνων.
- 2018. Γιατί ονομάσατε τη νέα σας δισκογραφική δουλειά “Κάκτοι” και μάλιστα μέρος πρώτο; Υπάρχει κάποιος συμβολισμός;
-Καθένα από αυτά τα πέντε τραγούδια του EP KAKTOI I είναι ένα ακανθώδες ζήτημα της ζωής μου.
O κάκτος είναι το φυτό της υπομονής, θεωρείται ο βασιλιάς των φυτών και σε πολλές παραδόσεις είναι σύμβολο προστασίας και αγνότητας.
Εδώ χρησιμοποιούνται σαν σύμβολο της θηλυκής φύσης. Γοητευτικοί αλλά και απόμακροι, χυμώδεις αλλά και ανθεκτικοί στις αντιξοότητες, ευάλωτοι αλλά και περήφανοι, καρτερικοί αλλά και επίμονοι με θέληση ισχυρή και μέσα σε όλες τις αντιφάσεις τους κυοφορούν υπέροχα κρίνα όπως κάθε θηλυκό πλάσμα το θαύμα της ζωής. Θα ακολουθήσει και μέρος δεύτερο, άρα έπεται συνέχεια.
-Μιλήστε μας για το άλμπουμ και τους συντελεστές του!
-Περιλαμβάνει 5 τραγούδια. Στο «Της καρδιάς μου οι κάκτοι» ορθώνω το ανάστημά μου ενάντια σε ανθρώπους που ήθελαν να με αλλάξουν, στις «Χαμένες γιορτές» μιλώ για τις ανυπόστατες και γλυκερές προσδοκίες που έχουμε στις διαπροσωπικές μας σχέσεις σε ζεϊμπέκικο ρυθμό για πρώτη φορά. Στο «Στην πόλη νύχτωσε» περιγράφω ένα μεγάλο κοινωνικό ύπνο αφού κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεων του και στο «Κόκκινο κραγιόν» μια φλεγόμενη γυναικεία σεξουαλικότητα. Στο «Δυο δέντρα» μέσω ενός ποιητικού ονείρου για κιθάρα και φωνή καταπιάνομαι με το πόσο επώδυνο είναι μερικές φορές να πάρεις τη σωστή απόφαση.
Έπαιξαν οι μουσικοί: Γιάννης Γρηγορίου, Δημήτρης Αντωνιάδης, Δημήτρης Μπέλλος, Νεφέλη Λιούτα, Χρυσόστομος Μουράτογλου, Μαμπρέ Κασαρτζιάν, και ο μετρ στο μπουζούκι Μανώλης Καραντίνης. Ο Νίκος Γρηγοριάδης συνυπογράφει τη μουσική μαζί μου σε 2 τραγούδια και παρέα κάναμε την ενορχήστρωση, τον προγραμματισμό και τη μουσική παραγωγή. Στην παραγωγή μας βοήθησε και ο εξαιρετικός ηχολήπτης Ηλίας Λάκκας.
-Τι σημαίνει να είσαι ποπ στην Ελλάδα του σήμερα; Είναι φιλόξενη χώρα η Ελλάδα για αυτό το είδος?
-Η χώρα είναι γενικά αφιλόξενη για ανθρώπους με άποψη και χαρακτήρα. Δεν ξέρω τι σημαίνει να είσαι ποπ στην Ελλάδα του σήμερα. Είμαι τραγουδοποιός κι αυτό είναι μια κατηγορία από μόνο του. Καταπιάνομαι με προσωπικό τραγούδι με την ελπίδα να έχει κάποια αξία και για τους ακροατές. Τα τραγούδια μου δεν ανταποκρίνονται στα στάνταρ της ποπ φόρμας γιατί τότε θα ήμουν ποπ σταρ, που δεν είμαι… (γέλια). Οι στίχοι μου είναι περισσότερο ποιητικοί και εσωστρεφείς από όσο αντέχει η ποπ στιχουργική κι οι μελωδίες μου δεν έχουν την απαραίτητη «γλυκόζη» που απαιτεί το είδος. Κοιτάξτε, εγώ κάνω αυτό που πρέπει να κάνω κι εσείς βαφτίστε με όπως θέλετε. Δε μου αρέσουν οι ταμπέλες και αυτό μου δίνει ελευθερία να είμαι ό,τι θέλω όποτε θέλω.
-Στην πίσω τσέπη του Blue Jean. Έχουν περάσει πάνω από 20 χρόνια από τότε και όμως το τραγούδι εξακολουθεί να αρέσει. Το περίμενες;
-Διαισθάνεσαι ότι ένα τραγούδι μπορεί να αφορά κι άλλους, όμως ποτέ δεν το ξέρεις 100%, πόσο μάλλον για τη διάρκειά του. Ο Νίκος Γρηγοριάδης, ο συνθέτης και στιχουργός του τραγουδιού που είχε και την επιμέλεια της παραγωγής όμως το πίστευε και με έπεισε να συμπεριληφθεί μέσα στο άλμπουμ. Δεν το κρύβω πως είχα αντιρρήσεις. Ήθελα ο δίσκος μου να έχει μόνο δικά μου τραγούδια. Αλλά τελικά είχε δίκιο. Το δικό του τραγούδι τελικά με έκανε γνωστή κι όχι τα δικά μου.
-Πολλοί σας ξέρουν μόνο από αυτό το τραγούδι και μετά σας έχασαν. Έχετε 23 χρόνια καριέρας και μόλις 5 προσωπικούς δίσκους στο ενεργητικό σας συν τις συμμετοχές στους προσωπικούς δίσκους του Νίκου Γρηγοριάδη. Τι έγινε;
- Πρέπει να εξηγηθώ. Δεν ήταν απόφασή μου να τραγουδάω τόσο, όσο να εκφράζομαι δημιουργικά γράφοντας τραγούδια. Κλείνω τις υποθέσεις μου με τεράστιες χειρονομίες προσφοράς. Με κάθε δίσκο που ολοκληρώνω αφήνω πίσω μου ένα κομμάτι της ζωής μου και κερδίζω σε σοφία. Λοιπόν για μένα είναι ζήτημα υπαρξιακό. Δεν μπορώ να περιφέρομαι δεξιά κι αριστερά, να συγχρωτίζομαι με ανθρώπους που δεν έχουμε κοινές προθέσεις. Δεν έχω δημοσιοϋπαλληλική σχέση με τη μουσική, ούτε έχω παντρευτεί την τέχνη μου με προγαμιαίο συμβόλαιο. Προτίμησα μια ζωή, αληθινή και βιωμένη από το να κάνω καριέρα σε έναν τόπο όπου δεν μπορούν να σε αποδεχτούν έτσι όπως είσαι αλλά πρέπει να σε βάλουν στο κρεβάτι του Προκρούστη. Δε χωρούσα πουθενά και δε δέχτηκα να γίνω αυτό που ήθελαν οι άλλοι.
-Γιατί προτίμησες την ανεξάρτητη παραγωγή και δεν πήγες σε μια δισκογραφική εταιρία;
-Ποιες δισκογραφικές; Δεν υπάρχει τίποτα πιά, ούτε όσες έχουν απομείνει έχουν την παλιά τους δύναμη και αίγλη. Από τη στιγμή που παράγω μόνη μου τον ήχο και την εικόνα για ποιόν λόγο να βάλω μεταπράτες πάνω στην καμπούρα μου; Η πλειοψηφία των ανθρώπων που εργάζεται εκεί δεν ξέρουν από μουσική, δεν αγαπούν τη μουσική ή τους καλλιτέχνες αλλά τους αριθμούς, το χρήμα, και δεν έχουν την ευαισθησία να αντιληφθούν το πρόσταγμα των καιρών, να αφουγκραστούν το μέλλον. Όποιος αρμέγει υπερβολικά αντί για γάλα αίμα βγάζει! Αλλά δε φταίει μόνο η οικονομική κρίση για τα προβλήματα της ελληνικής δισκογραφίας…
Ας μιλήσουμε λοιπόν για την εικόνα. Για πρώτη φορά στα ελληνικά πράγματα έχουμε ένα άλμπουμ έχει για όλα τα τραγούδια official video clip. Θέλατε να μου μιλήσετε για αυτό;
-Ήταν μια αναγκαιότητα για πολλούς λόγους. Εδώ και πολλά χρόνια εισπράττουμε αδιαφορία και άρνηση για την παραγωγή μας, όπως και οι περισσότεροι καλλιτέχνες, εκτός από ελάχιστα «αγαπημένα παιδιά», από τα ραδιόφωνα. Για τον λόγο αυτό επενδύσαμε στην παρουσία μας στο YouTube μιας και είναι ένα σημαντικό εργαλείο ενημέρωσης και ψυχαγωγίας στο δυναμικό κοινό. Επίσης θέλαμε να δώσουμε σε όλα τα τραγούδια ίσες ευκαιρίες. Έτσι παρέα με τον Νίκο Γρηγοριάδη σκεφτήκαμε ρόλους και σενάρια που θα εξηγούσαν τους στίχους των τραγουδιών περισσότερο. Είμαστε κατασκευαστές ονείρων. Με το βίντεο, τη σκηνοθεσία και το μοντάζ διευρύναμε το πεδίο της δράσης μας.
-Η νέα σας δισκογραφική δουλειά κυκλοφόρησε μόνο ψηφιακά. Δε σας λείπει το cd, το βινύλιο, το υλικό αντικείμενο τέλος πάντων με το εξώφυλλο και το βιβλιαράκι του;
-Όχι, δε μου λείπει. Περιτύλιγμα, συνήθως χωρίς γούστο κι άσχετο με τη αύρα του καλλιτέχνη, που αυξάνει το κόστος, περιβαλλοντικά επιβαρυντικό. Αλλά επειδή κάποιοι το αγαπούν ελπίζουμε πως όταν με το καλό ετοιμαστούν και οι Κακτοι ΙΙ θα μπουν όλα τα τραγούδια σε ένα CD Το δικό μου βλέμμα είναι πάντως στραμμένο στο μέλλον που είναι ψηφιακό και το οποίο περιμένω με ανυπομονησία για να ξεδιπλωθεί και να βρεθούν λύσεις έτσι ώστε ο νέος τρόπος να είναι πιο δίκαιος και ανταποδοτικός για τους καλλιτέχνες.
-Έχουμε δει καλλιτέχνες να ξεκινούν μόνοι τους μέσα από το YouTube. Εσείς τι σχέση έχετε με αυτό;
-Πόνταρα τα ρέστα μου σε αυτό! (γέλια) Διατηρώ τις επιφυλάξεις μου φυσικά όπως κάθε νοήμων άνθρωπος ως προς το ποσοστό εντιμότητας και διαφάνειας με την οποία γίνονται τα πράγματα, αλλά έτσι προστάζουν οι καιροί και μέσα σε αυτήν την αρένα πρέπει να παλέψουμε.
-Το facebook; Σας αρέσει αυτός ο τρόπος επικοινωνίας;
-Πολύ! Η επικοινωνία με αυτόν τον άμεσο τρόπο μου δίνη τροφή για σκέψη. Διαπιστώνω από πρώτο χέρι τι αντίκτυπο έχει η δουλειά μου. Όχι φυσικά ότι κάτι τέτοιο θα καθορίσει τα επόμενα βήματά μου αλλά η επαφή με ανθρώπους που αγαπούν αυτό που κάνω ή, έστω εμένα, με βοηθά να εφευρίσκω τους λόγους και τις αιτίες μου, να είμαι σε μια διαρκή
εγρήγορση, να εμπνέομαι.
.Μέσα από τις σχέσεις μας οριζόμαστε και παίρνουμε το καθημερινό μας οξυγόνο.
-Μετά από τόσα χρόνια στο χώρο υπάρχει κάτι που δεν έχετε κάνει;
-Πολλά! Την πλάτη γυρίζει στην πηγή όποιος ξεδίψασε κι εγώ διψώ ακόμα.
-Τι θα μπορούσες να προτείνεις στους νέους;
- Μακριά από το φασισμό και το ρατσισμό και να διαβάζουν λογοτεχνία και ποίηση.
-Η Ελλάδα γιατί δεν έχει κάνει καριέρα στο εξωτερικό;
-Γιατί δεν παράγει πολιτιστικό προϊόν που να μπορεί να κάνει «καριέρα» στο εξωτερικό. Συνήθως οι προσπάθειες που γίνονται είναι αποσπασματικές και ατομικές, χωρίς βοήθεια από το κράτος χωρίς μια πολιτιστική πολιτική. Από πείσμα και τρέλα κάποιων «γραφικών», γίνεται
ό,τι γίνεται.
-Μιλήστε μας για το ξεκίνημα σας. Τι θυμάστε;
-Το φόβο μου, αισθανόμουν πως παρουσιαζόμουν στον κόσμο γυμνή. Τα τραγούδια που περιείχε ο πρώτος μου δίσκος, το Κοντσέρτο για σοκολάτα και τριαντάφυλλα, τα έγραψα όταν ήμουν μόλις 19 χρόνων.
- 2018. Γιατί ονομάσατε τη νέα σας δισκογραφική δουλειά “Κάκτοι” και μάλιστα μέρος πρώτο; Υπάρχει κάποιος συμβολισμός;
-Καθένα από αυτά τα πέντε τραγούδια του EP KAKTOI I είναι ένα ακανθώδες ζήτημα της ζωής μου.
O κάκτος είναι το φυτό της υπομονής, θεωρείται ο βασιλιάς των φυτών και σε πολλές παραδόσεις είναι σύμβολο προστασίας και αγνότητας.
Εδώ χρησιμοποιούνται σαν σύμβολο της θηλυκής φύσης. Γοητευτικοί αλλά και απόμακροι, χυμώδεις αλλά και ανθεκτικοί στις αντιξοότητες, ευάλωτοι αλλά και περήφανοι, καρτερικοί αλλά και επίμονοι με θέληση ισχυρή και μέσα σε όλες τις αντιφάσεις τους κυοφορούν υπέροχα κρίνα όπως κάθε θηλυκό πλάσμα το θαύμα της ζωής. Θα ακολουθήσει και μέρος δεύτερο, άρα έπεται συνέχεια.
-Μιλήστε μας για το άλμπουμ και τους συντελεστές του!
-Περιλαμβάνει 5 τραγούδια. Στο «Της καρδιάς μου οι κάκτοι» ορθώνω το ανάστημά μου ενάντια σε ανθρώπους που ήθελαν να με αλλάξουν, στις «Χαμένες γιορτές» μιλώ για τις ανυπόστατες και γλυκερές προσδοκίες που έχουμε στις διαπροσωπικές μας σχέσεις σε ζεϊμπέκικο ρυθμό για πρώτη φορά. Στο «Στην πόλη νύχτωσε» περιγράφω ένα μεγάλο κοινωνικό ύπνο αφού κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεων του και στο «Κόκκινο κραγιόν» μια φλεγόμενη γυναικεία σεξουαλικότητα. Στο «Δυο δέντρα» μέσω ενός ποιητικού ονείρου για κιθάρα και φωνή καταπιάνομαι με το πόσο επώδυνο είναι μερικές φορές να πάρεις τη σωστή απόφαση.
Έπαιξαν οι μουσικοί: Γιάννης Γρηγορίου, Δημήτρης Αντωνιάδης, Δημήτρης Μπέλλος, Νεφέλη Λιούτα, Χρυσόστομος Μουράτογλου, Μαμπρέ Κασαρτζιάν, και ο μετρ στο μπουζούκι Μανώλης Καραντίνης. Ο Νίκος Γρηγοριάδης συνυπογράφει τη μουσική μαζί μου σε 2 τραγούδια και παρέα κάναμε την ενορχήστρωση, τον προγραμματισμό και τη μουσική παραγωγή. Στην παραγωγή μας βοήθησε και ο εξαιρετικός ηχολήπτης Ηλίας Λάκκας.
-Τι σημαίνει να είσαι ποπ στην Ελλάδα του σήμερα; Είναι φιλόξενη χώρα η Ελλάδα για αυτό το είδος?
-Η χώρα είναι γενικά αφιλόξενη για ανθρώπους με άποψη και χαρακτήρα. Δεν ξέρω τι σημαίνει να είσαι ποπ στην Ελλάδα του σήμερα. Είμαι τραγουδοποιός κι αυτό είναι μια κατηγορία από μόνο του. Καταπιάνομαι με προσωπικό τραγούδι με την ελπίδα να έχει κάποια αξία και για τους ακροατές. Τα τραγούδια μου δεν ανταποκρίνονται στα στάνταρ της ποπ φόρμας γιατί τότε θα ήμουν ποπ σταρ, που δεν είμαι… (γέλια). Οι στίχοι μου είναι περισσότερο ποιητικοί και εσωστρεφείς από όσο αντέχει η ποπ στιχουργική κι οι μελωδίες μου δεν έχουν την απαραίτητη «γλυκόζη» που απαιτεί το είδος. Κοιτάξτε, εγώ κάνω αυτό που πρέπει να κάνω κι εσείς βαφτίστε με όπως θέλετε. Δε μου αρέσουν οι ταμπέλες και αυτό μου δίνει ελευθερία να είμαι ό,τι θέλω όποτε θέλω.
-Στην πίσω τσέπη του Blue Jean. Έχουν περάσει πάνω από 20 χρόνια από τότε και όμως το τραγούδι εξακολουθεί να αρέσει. Το περίμενες;
-Διαισθάνεσαι ότι ένα τραγούδι μπορεί να αφορά κι άλλους, όμως ποτέ δεν το ξέρεις 100%, πόσο μάλλον για τη διάρκειά του. Ο Νίκος Γρηγοριάδης, ο συνθέτης και στιχουργός του τραγουδιού που είχε και την επιμέλεια της παραγωγής όμως το πίστευε και με έπεισε να συμπεριληφθεί μέσα στο άλμπουμ. Δεν το κρύβω πως είχα αντιρρήσεις. Ήθελα ο δίσκος μου να έχει μόνο δικά μου τραγούδια. Αλλά τελικά είχε δίκιο. Το δικό του τραγούδι τελικά με έκανε γνωστή κι όχι τα δικά μου.
-Πολλοί σας ξέρουν μόνο από αυτό το τραγούδι και μετά σας έχασαν. Έχετε 23 χρόνια καριέρας και μόλις 5 προσωπικούς δίσκους στο ενεργητικό σας συν τις συμμετοχές στους προσωπικούς δίσκους του Νίκου Γρηγοριάδη. Τι έγινε;
- Πρέπει να εξηγηθώ. Δεν ήταν απόφασή μου να τραγουδάω τόσο, όσο να εκφράζομαι δημιουργικά γράφοντας τραγούδια. Κλείνω τις υποθέσεις μου με τεράστιες χειρονομίες προσφοράς. Με κάθε δίσκο που ολοκληρώνω αφήνω πίσω μου ένα κομμάτι της ζωής μου και κερδίζω σε σοφία. Λοιπόν για μένα είναι ζήτημα υπαρξιακό. Δεν μπορώ να περιφέρομαι δεξιά κι αριστερά, να συγχρωτίζομαι με ανθρώπους που δεν έχουμε κοινές προθέσεις. Δεν έχω δημοσιοϋπαλληλική σχέση με τη μουσική, ούτε έχω παντρευτεί την τέχνη μου με προγαμιαίο συμβόλαιο. Προτίμησα μια ζωή, αληθινή και βιωμένη από το να κάνω καριέρα σε έναν τόπο όπου δεν μπορούν να σε αποδεχτούν έτσι όπως είσαι αλλά πρέπει να σε βάλουν στο κρεβάτι του Προκρούστη. Δε χωρούσα πουθενά και δε δέχτηκα να γίνω αυτό που ήθελαν οι άλλοι.
-Γιατί προτίμησες την ανεξάρτητη παραγωγή και δεν πήγες σε μια δισκογραφική εταιρία;
-Ποιες δισκογραφικές; Δεν υπάρχει τίποτα πιά, ούτε όσες έχουν απομείνει έχουν την παλιά τους δύναμη και αίγλη. Από τη στιγμή που παράγω μόνη μου τον ήχο και την εικόνα για ποιόν λόγο να βάλω μεταπράτες πάνω στην καμπούρα μου; Η πλειοψηφία των ανθρώπων που εργάζεται εκεί δεν ξέρουν από μουσική, δεν αγαπούν τη μουσική ή τους καλλιτέχνες αλλά τους αριθμούς, το χρήμα, και δεν έχουν την ευαισθησία να αντιληφθούν το πρόσταγμα των καιρών, να αφουγκραστούν το μέλλον. Όποιος αρμέγει υπερβολικά αντί για γάλα αίμα βγάζει! Αλλά δε φταίει μόνο η οικονομική κρίση για τα προβλήματα της ελληνικής δισκογραφίας…
Ας μιλήσουμε λοιπόν για την εικόνα. Για πρώτη φορά στα ελληνικά πράγματα έχουμε ένα άλμπουμ έχει για όλα τα τραγούδια official video clip. Θέλατε να μου μιλήσετε για αυτό;
-Ήταν μια αναγκαιότητα για πολλούς λόγους. Εδώ και πολλά χρόνια εισπράττουμε αδιαφορία και άρνηση για την παραγωγή μας, όπως και οι περισσότεροι καλλιτέχνες, εκτός από ελάχιστα «αγαπημένα παιδιά», από τα ραδιόφωνα. Για τον λόγο αυτό επενδύσαμε στην παρουσία μας στο YouTube μιας και είναι ένα σημαντικό εργαλείο ενημέρωσης και ψυχαγωγίας στο δυναμικό κοινό. Επίσης θέλαμε να δώσουμε σε όλα τα τραγούδια ίσες ευκαιρίες. Έτσι παρέα με τον Νίκο Γρηγοριάδη σκεφτήκαμε ρόλους και σενάρια που θα εξηγούσαν τους στίχους των τραγουδιών περισσότερο. Είμαστε κατασκευαστές ονείρων. Με το βίντεο, τη σκηνοθεσία και το μοντάζ διευρύναμε το πεδίο της δράσης μας.
-Η νέα σας δισκογραφική δουλειά κυκλοφόρησε μόνο ψηφιακά. Δε σας λείπει το cd, το βινύλιο, το υλικό αντικείμενο τέλος πάντων με το εξώφυλλο και το βιβλιαράκι του;
-Όχι, δε μου λείπει. Περιτύλιγμα, συνήθως χωρίς γούστο κι άσχετο με τη αύρα του καλλιτέχνη, που αυξάνει το κόστος, περιβαλλοντικά επιβαρυντικό. Αλλά επειδή κάποιοι το αγαπούν ελπίζουμε πως όταν με το καλό ετοιμαστούν και οι Κακτοι ΙΙ θα μπουν όλα τα τραγούδια σε ένα CD Το δικό μου βλέμμα είναι πάντως στραμμένο στο μέλλον που είναι ψηφιακό και το οποίο περιμένω με ανυπομονησία για να ξεδιπλωθεί και να βρεθούν λύσεις έτσι ώστε ο νέος τρόπος να είναι πιο δίκαιος και ανταποδοτικός για τους καλλιτέχνες.
-Έχουμε δει καλλιτέχνες να ξεκινούν μόνοι τους μέσα από το YouTube. Εσείς τι σχέση έχετε με αυτό;
-Πόνταρα τα ρέστα μου σε αυτό! (γέλια) Διατηρώ τις επιφυλάξεις μου φυσικά όπως κάθε νοήμων άνθρωπος ως προς το ποσοστό εντιμότητας και διαφάνειας με την οποία γίνονται τα πράγματα, αλλά έτσι προστάζουν οι καιροί και μέσα σε αυτήν την αρένα πρέπει να παλέψουμε.
-Το facebook; Σας αρέσει αυτός ο τρόπος επικοινωνίας;
-Πολύ! Η επικοινωνία με αυτόν τον άμεσο τρόπο μου δίνη τροφή για σκέψη. Διαπιστώνω από πρώτο χέρι τι αντίκτυπο έχει η δουλειά μου. Όχι φυσικά ότι κάτι τέτοιο θα καθορίσει τα επόμενα βήματά μου αλλά η επαφή με ανθρώπους που αγαπούν αυτό που κάνω ή, έστω εμένα, με βοηθά να εφευρίσκω τους λόγους και τις αιτίες μου, να είμαι σε μια διαρκή
εγρήγορση, να εμπνέομαι.
.Μέσα από τις σχέσεις μας οριζόμαστε και παίρνουμε το καθημερινό μας οξυγόνο.
-Μετά από τόσα χρόνια στο χώρο υπάρχει κάτι που δεν έχετε κάνει;
-Πολλά! Την πλάτη γυρίζει στην πηγή όποιος ξεδίψασε κι εγώ διψώ ακόμα.
-Τι θα μπορούσες να προτείνεις στους νέους;
- Μακριά από το φασισμό και το ρατσισμό και να διαβάζουν λογοτεχνία και ποίηση.
-Η Ελλάδα γιατί δεν έχει κάνει καριέρα στο εξωτερικό;
-Γιατί δεν παράγει πολιτιστικό προϊόν που να μπορεί να κάνει «καριέρα» στο εξωτερικό. Συνήθως οι προσπάθειες που γίνονται είναι αποσπασματικές και ατομικές, χωρίς βοήθεια από το κράτος χωρίς μια πολιτιστική πολιτική. Από πείσμα και τρέλα κάποιων «γραφικών», γίνεται
ό,τι γίνεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου